υπεισέλευση

η / ὑπεισέλευσις, -εύσεως, ΝΑ

η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού υπεισέρχομαι

νεοελλ.

(νομ.) η είσοδος τού κληρονόμου στο ενιαίο σύνολο τών δικαιωμάτων και τών υποχρεώσεων τού κληρονομουμένου, η οποία τελείται αυτοδικαίως με την επαγωγή τής κληρονομίας στον κληρονόμο κατά τη στιγμή τού θανάτου τού κληρονομουμένου

αρχ.

διαδοχή, κληρονομιά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + εἰσέλευσις «είσοδος, άφιξη». Ο τ. εκφράζει τη ρηματ. ενέργεια τού ρ. ὑπεισέρχομαι].